Ogólne prawa osobiste

Ogólne prawa osobiste i ochrona własnych utworów na mocy prawa autorskiego

Prawa do zdjęć i wizerunku

  1. Prawo do własnego wizerunku

Prawo do własnego wizerunku jest uregulowane w § 22 KUG i stanowi, że zdjęcia mogą być rozpowszechniane lub publikowane wyłącznie za zgodą osoby na nich przedstawionej.

Należy dokonać rozróżnienia między produkcją, zwielokrotnianiem, rozpowszechnianiem i publicznym udostępnianiem. Sama fotografia nie jest zatem bezpośrednio objęta zakazem określonym w art. 22 KUG.

  1. Ogólne prawa osobiste

Jednakże, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, nieautoryzowany wizerunek może stanowić naruszenie ogólnego dobra osobistego.

Każdy, kto robi nieautoryzowane zdjęcia innej osobie w domu lub pomieszczeniu, które jest szczególnie chronione przed widokiem, a tym samym narusza jej najbardziej osobistą sferę życia, podlega nawet ściganiu (sekcja 201a StGB). Cóż, prawdopodobnie nie można nazwać ogrodu angielskiego domem lub "obszarem szczególnie chronionym". Nie będziemy się więc dalej rozwodzić nad paragrafem 201a StGB.

Wracając do ogólnego dobra osobistego. Federalny Trybunał Konstytucyjny uznaje potrzebę ochrony ludzi przed rejestrowaniem ich wyglądu w formie danych. Jest to szczególnie prawdziwe w dzisiejszych czasach, gdy wysokiej jakości zdjęcia ludzi mogą być wykonane za pomocą niemal każdego smartfona i rozpowszechniane na całym świecie w mgnieniu oka. Po zrobieniu zdjęcia dana osoba nie ma nad nim praktycznie żadnej kontroli. Praktyka robienia zdjęć powinna zatem opierać się również na § 22 i 23 KUG. Oznacza to, że zgodnie z § 22 KUG robienie zdjęć jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy dana osoba wyrazi na to zgodę - lub gdy ma zastosowanie jeden z ustawowo określonych wyjątków (zob. poniżej).

  1. Wyjątki od ochrony portretów

3 a.) Brak rozpoznawalności

Zrobienie zdjęcia osoby nie stanowi problemu, jeśli osoba na nim przedstawiona nie jest rozpoznawalna. Ma to zastosowanie w każdym przypadku, gdy nie stanowi ingerencji w prywatność danej osoby (nagie zdjęcie). Jednakże, może to być kwestionowane, gdy osoba jest rozpoznawalna. Nie wymaga to koniecznie, aby rysy twarzy były widoczne, ale rozpoznawalność może również wynikać z innych okoliczności.

3 b.) (Dorozumiana) zgoda

Oczywiście nagrywanie obrazu jest również dozwolone, jeśli dana osoba wyrazi na to zgodę. Oprócz wyraźnej zgody w indywidualnych przypadkach, należy również wziąć pod uwagę milczącą, dorozumianą zgodę. Jednak samo tolerowanie nagrywania bez oporu nie stanowi generalnie zgody. Każdy, kto twierdzi, że istnieje zgoda, musi to udowodnić.

3 c.) Akcesoria obok krajobrazu

  • Paragraf 23 (1) nr 2 KUG zezwala na rozpowszechnianie - a zatem oczywiście także na produkcję - fotografii, jeśli osoba pojawia się jedynie jako dodatek obok krajobrazu lub innego miejsca. Osoba jest dodatkiem, jeśli nie ma wpływu na przedmiot zdjęcia, tj. jeśli wizerunek osoby w dużej mierze znika w tle uwagi widza. To powinno rozwiązać naszą sprawę, prawda? Ale uwaga: orzecznictwo jest tu czasem dość rygorystyczne. Przykładowo, grupa rowerzystów na drodze lub grupa turystów na tle panoramy górskiej nie zostały uznane za zwykłe dodatki.

Jeśli zastosujesz ten standard, nasz starszy dżentelmen (z młodą damą w ramionach) w angielskim ogrodzie ma duże szanse, że nie zostanie uznany za zwykły dodatek, pod warunkiem, że jest rozpoznawalny na zdjęciu. Ale oczywiście jest to zawsze kwestia oceny i rozważenia w każdym indywidualnym przypadku.

  1. Wolność panoramy

I na czym polega tak zwana wolność panoramy? Czy coś takiego w ogóle istnieje?

Tak, termin "wolność panoramy" istnieje i opisuje regulację zawartą w art. 59 ustawy o prawie autorskim. Stanowi on, że dozwolone jest zwielokrotnianie, rozpowszechnianie i publiczne odtwarzanie utworów, które znajdują się na stałe na publicznych ścieżkach, ulicach lub placach, w tym za pomocą fotografii lub filmu.

Ale uwaga: wolność panoramy zezwala jedynie na robienie (lub rozpowszechnianie zdjęć) utworów, które znajdują się na stałe na publicznych ścieżkach, ulicach lub placach, tj. przede wszystkim budynków. Z drugiej strony fotografowanie ludzi nie może być uzasadnione na mocy art. 59 UrhG.

  1. Wnioski

W przypadku opisanym na początku, ogólne prawo osobiste fotografowanej pary może zostać naruszone, jeśli osoby te są rozpoznawalne, a nie są jedynie dodatkiem do krajobrazu (§ 23 KUG). Nie ma to jednak nic wspólnego z "wolnością panoramy" (§ 59 UrhG).

Ostatecznie jednak, nawet jeśli zastosujesz kryteria prawne, nie jesteś dużo mądrzejszy niż niedoświadczony prawnie pieszy na ulicy. To, czy zdjęcie jest dozwolone, czy nie w indywidualnym przypadku, zależy od oceny. Ale przynajmniej jako prawnicy możemy wymienić odpowiednie kryteria oceny i nie musimy ograniczać się do ogólnych osądów, takich jak "impertynencja" lub "Nie bądź taki!".

Skontaktuj się z nami teraz bez zobowiązań.